Koninginnedag

Inmiddels hebben we onze eigen, Franse kasten voorzien van ruimte met de vraag aan de dames of ze a.u.b. niet willen uitzwermen voordat we weer terug zijn. Het antwoord was enigszins onduidelijk, meer een Occitaans gezoem en dat is net even lastiger te verstaan dan het doorsnee Frans. We gaan het meemaken!


We zijn dus weer terug in Nederland en is het bijna koninginnedag! Letterlijk, want ik ga op weg naar onze imkervereniging op de bijenschans Corversbos waar we in de mysteriën van de koninginnenteelt gaan duiken. Samen met mijn cursusgenoten van de bijenvervolgcursus gaan we, na de bijenbroodnodige informatie, een kijkje nemen op de schans van Hans Kroon in Kortenhoef. Hans is gespecialiseerd in koninginnenteelt. Het telen van koninginnen is nog geen sinecure, zeker voor de aanvliegende imker zoals ik, die net denkt te begrijpen hoe een en ander bij een bijenvolk functioneert. Dan ineens wordt er weer nieuwe imkerwijsheden onthult en begint het weer te duizelen: zoveel mogelijkheden!  En elke imker doet ’t anders. 

Meesterimker Hans Kroon (Links) die aanwijzingen geeft in het 'omlarven'

Zo kun je een nieuwe koningin in zetten in je volk als je er achter komt dat je volkje erg steeklustig is, of als je moer geen eitjes meer legt of darrebroedig is. Maar je kunt ook varroa resistente bijen telen. En dat is wat Hans doet. Bijen die in staat zijn de hardnekkige mijten op zichzelf te bestrijden door het juiste ‘poets gedrag’. In samenwerking met de Arrista groep die oorspronkelijk met een bijenproject op Hawai is gestart, is er in Nederland een speciale groep opgericht met het streven zoveel mogelijk van dit soort ‘resistente’ koninginnen te telen en uit te zetten om voor sterke volken met alle juiste eigenschappen te zorgen. Zo dat is nogal wat.

Larfje op het 'haaknaaldje'
Het is Jos gelukt!
Naast een paar uitstekende ogen (of een dubbele bril zoals Hans dat zelf zegt) heb je voor deze klus een soort minihaaknaaldje nodig en een vaste hand. Het begint namelijk met het uitzoeken van het perfecte jonge larfje in het raat en daarna het ‘over larven’. Wat we even ook zelf mochten proberen. In een aantal pogingen met zaklampjes en een zo vast mogelijke hand, wat toch enige halve larfjes opleverde, ook een paar geslaagde pogingen. De larfjes worden met een klein likje koninginnengelei en wat water in een kunstdop gelegd. Als de larfjes lekker in hun nieuwe bedje liggen worden ze verhuisd met de lat waar de doppen aanhangen naar  een minipluskastje met wat jonge werkbijtjes. Deze jongedames gaan dan flink aan de slag om de kunstdoppen uit te bouwen tot echte moerdoppen. Zodra deze gesloten zijn gaat er een kooitje (een soort haarkrulspeld) omheen, zodat de aanstaande koninginnen niet voortijdig kunnen uitlopen en elkaar de doodsteek bezorgen. (“There Can Be Only One”*)

Zodra de koningin (bijna) is uitgelopen hang  je het kootje in een piepklein kweekkastje met wat werkbijtjes. Poëtisch vond ik hoe Hans beschreef hoe je de koningin, vóórdat ze is uit gelopen in het mini-kweekkastje, je haar zelf kan laten uitknagen uit haar moerdop door de werksters en op die manier haar door  de werksters voor de eerste maal kan laten begroeten. (“Ze wuifde naar links ze wuifde naar rechts”**)

Geduld, goeie ogen, een vaste hand en goed licht
Als dit dan is gebeurt kun je koers zetten naar het speciale Flevostation. Daar kun je je nieuwe koningin laten bevruchten om je te verzekeren van de genoemde speciale eigenschappen. Dan ben bijna bij je einddoel: een koningin met uitstekende eigenschappen, een koningin met een ‘pedigree’. Al met al was het een zeer informatieve dag. Deze aanpak geeft zeker een interessante visie op de manier waarop de varroamijt kan worden aangepakt. 

Terug op de Schans is het bijna het moment dat we de onze cusrsus-zorgkasten van spaarkast naar Dadant gaan overzetten. Ik mag de kast van een mede imker overnemen en heb dan, naast de cursuskast, ook een eigen kast op de Schans in Nederland! Met  Buckfast-bijtjes, want dat zijn het.   Vraag me zo even random af waar Buckfast eigenlijk voor staat: 'hurk snel'? Oeps. Dit gaat in ieder geval een nieuw bijenavontuur worden; wordt vervolgd!

* Zie: Highlander

Reacties

  1. Tof verhaal Claudia! Ik heb wat gemist, jammer. Ik kijk uit naar het volgende verhaal. Je Franse bijtjes wachten vast wel op je! Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts